Aylar oldu bloguma yazmayalı.Uzak kalmadım aslında.Sessiz sessiz okudum takip ettiklerimi.En son hastane kısmında kalmışım işin,üstünden çooook sular aktı.
Bu kısacık zaman diliminde bir emeklilik , bir ikinci müdürlükten müdürlüğe terfi , iki tayinle başka şubeye giden , altı tayinle bizim şubeye gelen ve bir de dünyadan göçüp gidene şahit oldum.O kadar karmaşık ki bu sirkülasyona ayak uydurmakta zorlanıyorum.Ayrılıklar hep yoruyor beni.
Gün içinde yaşadığımız olaylarsa trajikomik.Başka banka cüzdanıyla para çekmek isteyenler,sıramatiğe uzaylı görmüş gibi bakanlar,”İman” numarası isteyenler,suratımıza hapşıranlar ,plastik kent kart kılıfının içine koyduğu kredi kartıyla numara almaya çalışanlar,küfür edenler,başkasının parasını alanlar, parmaklarımızda yüzük kontrolü yapanlar,telefonunu istediğimizde “24 saat açık,ulaşabilirsiniz” diyenler ,oğluna bankacı kız arayanlar … saymakla bitmez.
Öyle böyle değil zor iş,bu İŞ.Bir de kendimi bu kadar yalnız hissederken daha zor geliyor.Kendim için son zamanlarda yaptığım en iyi şey Bördübet ’e gitmek oldu.Benim cennet tanımıma pek uyuyor.Sessiz,huzur dolu.Kanoyla dereden geçerek denize ulaşmanın, gece sadece perdenin ve yıldızların ışığı altında deniz kenarında film izlemenin keyfi paha biçilmez…
Aslında uzun uzun yazmak gerek ama son günlerde kendimi ekstra yormuşum , üzmüşüm doktorlar öyle söylediler.Geçen seçimlerde kendimi epey paralamıştım , bu seçime değinmeyeceğim zira söylenecek söz kalmadı.
Ama yine de yazacağım uzun uzun.Canım ne isterse , içimden ne gelirse :) Benim imanın numarası 0 , ama vicdana 10 veririm.
http://fizy.com/#s/1mg1bq
