Cuma, Temmuz 16, 2010

MoR - i - ArTy



Planladığımın tamamen dışında bir gün geçirdim.Ve sanırım bu yüzden bu saatte hala ayaktayım.A ‘ya alternatif olarak her zaman bir B planım vardır .Hatta C ve D ‘de.İnsan en iyi kendine dosttur.Vakit neyle doldurulur , boş zamanlar nasıl etkin değerlendirilir , iyi bilirim.


Çok aktif, sosyal bir insan değilseniz , her dakikanızı birlikte geçirebileceğiniz arkadaşlarınız yoksa ve olmasını da istemiyorsanız , daima kendinize yatırım yapıyorsunuz demektir.Her dakika bilgiye bilgi , deliliğe delilik eklemek bu.

“Ömür Törpüleyen Şehir”de bazen dört duvar arasında aklımı kaçıracağımı sanırdım.Ama o zamanlar bana en çok sabrı öğretmiş , kendime tahammülü.Özellikle sınav zamanlarında düşünmeyi yasaklardım kendime.Odun gibi yaşardım resmen.Sadece hayatımı idame ettirecek olan ihtiyaçlarımı karşılar , ders çalışır ,birde uyurdum.Zira her zaman bilirdim , çok düşünmenin bana iyi gelmediğini.

Yavaş yavaş stoktan yiyen , beynimi kemiren de budur belki ; çok düşünmek.

İzlemek istediğim filmler , okumak istediğim kitaplar , görmek istediğim yerler , yapmak istediğim aktiviteler vb. daha onlarca liste yaptım kendime.Bu listeler beni hayata bağlıyor , bunaldığım , yalnızlığımla baş edemediğim zamanlarda bana can yoldaşı oluyorlar.

Esen her rüzgarla başka yöne savruluyor belki ama eğer kökleri sağlamsa , toprakla olan bağı kuvvetliyse hiçbir doğa olayı sökemiyor ağacın köklerini yerden , koparamıyor.Hiçbir fırtınanın gücü yetmiyor onu sürükleyip götürmeye.

Bugün için B planım bir film.Özellikle çocuk yaşta yaşananların ve kıskançlığın , sadakatsizliğin bir kadın ve dolayısıyla evlilik üzerinde nasıl etki ettiğini konu alan , milyonlarca kez izlemekten bıkmayacağım bir film.

Geçen hafta yapmış olduğum aile ziyareti , Akdeniz havası , depresyon kokan bünyemi olumlu etkiledi.Çok özlemiş ve çok özlenmişim.

16 yıllık paralel hayatlar, gelecekteki varlığını reddetmek , geçmişe özlemden kaynaklanan birkaç damla gözyaşı , sımsıkı bir kucaklaşma …

Meri’yle zaman geçirmek inanılmaz keyifli , onu birkaç yıllığına USA’ya yollamak çok zor geldi.

İnsan sevdiklerini hep yanında taşımak istiyor da , bazen sevdiklerimize uzaktan bakmak sanki daha doğru oluyor her iki taraf içinde.